Φίλοι και φίλες του ΑΣΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΥ
Μια ακόμη αθλητική χρονιά τελείωσε χθές δυστυχώς οχι με τον επιθυμητό τρόπο αλλά ακόμη κι οι εχθροί μας παραδέχονται ότι η ομάδα μας έγραψε ιστορία εφέτος.Στάθηκε ισάξια ανάμεσα σε ομάδες μεγάλων πόλεων με budjet εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. και πάλεψε στα ίσια κι έχασε την άνοδο για έναν βαθμό.Εμείς στην Αράχωβα δεν είμαστε μίζεροι να αρχίσουμε να λέμε πως ενώ εμείς ματώναμε κάθε Κυριακή στα γήπεδα για να πάρουμε τη νίκη άλλοι τις τελευταίες αγωνιστικές κάνανε.. υγιεινούς περιπάτους σε σκληρές έδρες.Αυτό είναι δουλειά του αθλητικού εισαγγελέα.
Εμείς παλέψαμε μέσα στο γήπεδο ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΣΙΑ όπως αρμόζει στην ιστορία και τη λεβεντιά του χωριού μας.
Παλέψαμε και χάσαμε την άνοδο την τελευταία αγωνιστική,φτάσαμε στο τελικό κυπέλλου Βοιωτίας,και οι παιδικές μας ομάδες στις 4 καλύτερες του νομού μας.Σ αυτή την προσπάθεια είμασταν μόνοι μας .Η δημοτική αρχή μας εξαπάτησε και μένα προσωπικά, υποσχόμενη ενίσχυση που ποτέ δεν ήλθε.
Αύριο θα δώσω στην δημοσιότητα όλο το χρονικό των ψεύτικων υποσχέσεων αλλά και της περιφρόνησης προς τον σύλλογο.Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Βοιωτίας μας ενίσχυε ...τηλεφωνικά και κανένας απο τους μεγαλοπαραγοντές της δεν πάτησε ποτέ στο γήπεδο σε έναν αγώνα..Ακόμη και δικά μας!! παιδιά που τα πήραμε απο τα αζήτητα και γίναν πρωταθλητές βγαίναν στα blogs και μας ειρωνεύονταν.Σε κάθε αγώνα είχαμε έξοδα 1000 ευρώ και κόβαμε 20 εισητήρια.ΚΙ ομως παλέψαμε απέναντι στα 1000 και στα 2000 εισητήρια.Θέλω απο καρδιάς να ευχαριστήσω τους παίκτες μας τους προπονητές μας που πίστεψαν σε αυτή την ομάδα.,τον διεθνή ποδοσφαιριστη παλιό παίχτη της ομάδας μας ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ που ηταν κοντά μας, τους λίγους ηρωικούς φιλάθλους που μας ακολουθούσαν παντού αλλα πάνω απ όλους τα μέλη της διοίκησης πού άλλοι ματώσανε κυριολεκτικά στην τσέπη κι άλλοι παρατάγανε τις δουλιές τους να τρέχουν..Αγαπητοί φίλοι όταν ανάλαβαμε τον Παρνασσό η ομάδα φυτοζοούσε στη Β κατηγορία σ ένα ξερό γήπεδο και τα παιδιά παίζαν στις αλάνες του χωριού.Μαζί με την προηγούμενη δημοτική αρχή φτιάξαμε ενα υπερσύγχρονο στάδιο ,η ομάδα μας ανέβηκε στην Δ εθνική ,έγινε γνωστή παντού, κι έχουμε αυτή τη στιγμή 100 παιδιά στις παιδικές μας ομάδες.Ένα πραγματικά άπιαστο ΟΝΕΙΡΟ όπως φάνταζε πριν μερικά χρόνια.Γιατί όνειρο ηταν κι αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες να δεχόμαστε δεκάδες ευχές απ όλα τα χωριά της Βοιωτίας(κι εδώ να επισημάνω ιδιάιτερα τους φίλους απο το δίστομο).Τα όνειρα όμως φίλοι κοστίζουν ακριβά.Κοστίζουν χρήματα,χρόνο,χιλιόμετρα ατελείωτα,βρισιές σε αφιλόξενες έδρες,προπηλακισμούς καμμιά φορά.Προσωπικά προσπάθησα να δώσω τα πάντα ακόμη και σε βάρος της προσωπικής μου ζωής..Δεν απογοητεύθηκα που δεν ανεβήκαμε.Απογοητεύθηκα από αυτούς που εγκατελειψαν και πρόδωσαν το ίδιο τους το χωριό.Νομίζω ότι ήλθε η ώρα να κατέβω απο το καράβι να μπούν νεότεροι με πιο πολύ κουράγιο.Ισως τότε κάποιοι εκεί στη δημαρχία δουν πιο ζεστά την ομάδα
Εμείς παλέψαμε μέσα στο γήπεδο ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΣΙΑ όπως αρμόζει στην ιστορία και τη λεβεντιά του χωριού μας.
Παλέψαμε και χάσαμε την άνοδο την τελευταία αγωνιστική,φτάσαμε στο τελικό κυπέλλου Βοιωτίας,και οι παιδικές μας ομάδες στις 4 καλύτερες του νομού μας.Σ αυτή την προσπάθεια είμασταν μόνοι μας .Η δημοτική αρχή μας εξαπάτησε και μένα προσωπικά, υποσχόμενη ενίσχυση που ποτέ δεν ήλθε.
Αύριο θα δώσω στην δημοσιότητα όλο το χρονικό των ψεύτικων υποσχέσεων αλλά και της περιφρόνησης προς τον σύλλογο.Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Βοιωτίας μας ενίσχυε ...τηλεφωνικά και κανένας απο τους μεγαλοπαραγοντές της δεν πάτησε ποτέ στο γήπεδο σε έναν αγώνα..Ακόμη και δικά μας!! παιδιά που τα πήραμε απο τα αζήτητα και γίναν πρωταθλητές βγαίναν στα blogs και μας ειρωνεύονταν.Σε κάθε αγώνα είχαμε έξοδα 1000 ευρώ και κόβαμε 20 εισητήρια.ΚΙ ομως παλέψαμε απέναντι στα 1000 και στα 2000 εισητήρια.Θέλω απο καρδιάς να ευχαριστήσω τους παίκτες μας τους προπονητές μας που πίστεψαν σε αυτή την ομάδα.,τον διεθνή ποδοσφαιριστη παλιό παίχτη της ομάδας μας ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ που ηταν κοντά μας, τους λίγους ηρωικούς φιλάθλους που μας ακολουθούσαν παντού αλλα πάνω απ όλους τα μέλη της διοίκησης πού άλλοι ματώσανε κυριολεκτικά στην τσέπη κι άλλοι παρατάγανε τις δουλιές τους να τρέχουν..Αγαπητοί φίλοι όταν ανάλαβαμε τον Παρνασσό η ομάδα φυτοζοούσε στη Β κατηγορία σ ένα ξερό γήπεδο και τα παιδιά παίζαν στις αλάνες του χωριού.Μαζί με την προηγούμενη δημοτική αρχή φτιάξαμε ενα υπερσύγχρονο στάδιο ,η ομάδα μας ανέβηκε στην Δ εθνική ,έγινε γνωστή παντού, κι έχουμε αυτή τη στιγμή 100 παιδιά στις παιδικές μας ομάδες.Ένα πραγματικά άπιαστο ΟΝΕΙΡΟ όπως φάνταζε πριν μερικά χρόνια.Γιατί όνειρο ηταν κι αυτό που ζήσαμε τις τελευταίες μέρες να δεχόμαστε δεκάδες ευχές απ όλα τα χωριά της Βοιωτίας(κι εδώ να επισημάνω ιδιάιτερα τους φίλους απο το δίστομο).Τα όνειρα όμως φίλοι κοστίζουν ακριβά.Κοστίζουν χρήματα,χρόνο,χιλιόμετρα ατελείωτα,βρισιές σε αφιλόξενες έδρες,προπηλακισμούς καμμιά φορά.Προσωπικά προσπάθησα να δώσω τα πάντα ακόμη και σε βάρος της προσωπικής μου ζωής..Δεν απογοητεύθηκα που δεν ανεβήκαμε.Απογοητεύθηκα από αυτούς που εγκατελειψαν και πρόδωσαν το ίδιο τους το χωριό.Νομίζω ότι ήλθε η ώρα να κατέβω απο το καράβι να μπούν νεότεροι με πιο πολύ κουράγιο.Ισως τότε κάποιοι εκεί στη δημαρχία δουν πιο ζεστά την ομάδα