ΛΙΒΑΔΕΙΑ: ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΠΡΟΤΟΜΗ του ΔΙΑΚΟΥ γιατί ενοχλεί θαμώνες του «ΑΜΑΝ»

ΛΙΒΑΔΕΙΑ: ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΠΡΟΤΟΜΗ του ΔΙΑΚΟΥ γιατί ενοχλεί θαμώνες του «ΑΜΑΝ»

Γράφτηκε από τον Θάρρος των Βοιωτών

Με την αιτιολογία, ότι η προτομή του Εθνικού μας ήρωα Αθανασίου Διάκου, προκαλεί όχληση στους θαμώνες του «ΚΑΦΕ ΑΜΑΝ» στην πόλη της Λιβαδειάς, η ιδιοκτήτριά του ζήτησε από τη Δημοτική Κοινότητα, να αποφασίσουν την απομάκρυνσή της!

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μέλη αλλά και ο εκπαιδευτικός και Πρόεδρος της Δ. Κ. κ. Δημήτρης Σκαπέτης, όχι μόνον απέρριψαν το αίτημα, αλλά με την κάτωθι ανακοίνωση κατηγορούν ευθέως την αιτούσα και για Έλλειψη Ιστορικής Μνήμης:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Κατά τη 13η συνεδρίαση της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδειάς που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012, τέθηκε υπόψη των μελών της και ακολούθησε συζήτηση επί του αιτήματος της κας Γαρυφαλλιάς Μπολοβίνη, ιδιοκτήτριας του καφετέριας «ΑΜΑΝ» που βρίσκεται επί της οδού Τροφωνίου, για τη μεταφορά της προτομής του Αθανασίου Διάκου με τη λογική ότι η ύπαρξή της πλησίον του εν λόγω καταστήματος προκαλεί όχληση στους θαμώνες.

Τα μέλη της Δημοτικής Κοινότητας Λιβαδειάς αφού έλαβαν υπόψη τους τη σχετική γνωμοδότηση των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου (Α.Π.:17560/21.06.2012) και κατόπιν διαλογικής συζήτησης, αποφάσισαν ομόφωνα την απόρριψη του σχετικού αιτήματος,εκφράζοντας παράλληλα την έντονη δυσαρέσκεια τους καθώς και μόνο το αίτημα πληγώνει το δημόσιο αίσθημα και προσβάλει τη θυσία αυτού του σπουδαίου ήρωα της Επαναστάσεως. Υπογράμμισαν δε ότι το εν λόγω αίτημα υπολείπεται κάθε λογικής και ταυτόχρονα υποδηλώνει ότι δεν ζούμε μόνο ημέρες οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως βιώνουμε κάτι χειρότερο που ίσως είναι επικίνδυνο για την πορεία μας ως λαού και αυτή είναι η κρίση αξιών, ιδεών και έλλειψη ιστορικής μνήμης.

Για τη Δημοτική Κοινότητα Λιβαδειάς

Ο Πρόεδρος

Δημήτριος Σκαπέτης

Λιβαδειά, 03-09-2012

****Σ.σ.: Άραγε, η επιλογή του ονόματος ήταν τυχαία;Ας ανατρέξουμε στις "ρίζες" του: 

Ετυμολογία

αμάν < τουρκική aman ουσιαστικό (1.έλεος 2.φιλοξενία/κατάλυμα) και επιφώνημα < αραβικήaman ουσιαστικό (ηρεμία, ειρήνη) *Βικιλεξικο

Καφέ Αμάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Καφέ-Αμάν (όνομα που πιθανώς να προήλθε ίσως από το τούρκικο Μάνι Καβέσι), ήταν είδος λαϊκού καφενείου της προπολεμικής Ελλάδας μέσα στο οποίο δύο ή τρεις τραγουδιστές, οι επωνομαζόμενοιαμανετζήδες, αυτοσχεδίαζαν λέγοντας στίχους, συχνά στη μορφή του διαλόγου μεταξύ τους, πάντα σε ελεύθερο ρυθμό και μελωδία. Χαρακτηριστικό ήταν το επαναλαμβανόμενο επιφώνημα "αμάν, αμάν" που προσπαθούσαν με αυτό οι τραγουδιστές να κερδίσουν χρόνο για ν`αυτοσχεδιάσουν καινούργιους στίχους. Άλλη συνώνυμη ονομασία τέτοιου τύπου καφενείου ήταν και το Καφέ Σαντούρ, που ήταν συνηθέστερη στη Μικρά Ασία, και κυρίως στη Σμύρνη. Τα δε τραγούδια που άδονταν σ΄ αυτά λέγονταν αμανέδες ή μανέδες ή αμάνι.

Από τις παλιότερες μορφές αυτών των τραγουδιών ο αμανές, όπως το έλεγαν οι Ελληνες, ή "μανές", κατά τους Τούρκους, οι "αμάνι" κατά τους Μικρασιάτες, ήταν ακριβώς αυτό το ημι-αυτοσχέδιο τραγούδι που χαρακτηριζόταν από τη διασπορά ανάμεσα στους στίχους μεγάλων μελισμάτων πάνω στη λέξη αμάνκαι που ως επί το πλείστον ήταν καταθλιπτικού περιεχομένου.

Σε αντιδιαστολή αυτού του τύπου των καφενείων της παλιάς ελλάδας ήταν τα γνωστά πολυτελείας καφενεία Καφέ-Σαντάν όπου ακόμη και μικροί θίασοι παρουσίαζαν πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.