ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29/7/2012
Κοινωνικό
Αλαλούμ
Του Γιώργου Δ. Ανδρέου
Είναι κοινό μυστικό ότι η
κατάσταση συνεχίζει να σέρνεται ανεξέλεγκτη. Το πρόβλημα της χώρας , από
οικονομικό, έχει μετεξελιχθεί, σε
βαθύτατα κοινωνικό και πολιτικό.
Η Κυβέρνηση Παπανδρέου και Σια με
τις παλινωδίες, τις ανακολουθίες, την
ισοπέδωση και ιδίως την προσφιλή κουτοπόνηρη πρακτική της στους ξένους (υπογράφουμε ό,τι
πείτε για να πάρουμε τη δόση και μετά
βολεύουμε τις υποχρεώσεις μας με πασαλείμματα), κατάφερε να οδηγήσει την
κοινωνία απέναντι στην Ευρώπη και την Ευρώπη και τον κόσμο όλο απέναντι στη
χώρα.
Η Κεντροδεξιά Αντιπολίτευση, τότε,
με
στείρα αντιμνημονιακή θέση , κατάφερε να μπολιάσει στο κατ’
εξοχήν συντηρητικό και φιλευρωπαϊκό τμήμα της κοινωνίας, την αριστερή αντιευρωπαϊκή (αντιμνημονιακή) ρητορική. Έτσι, όταν υποχρεώθηκε να αλλάξει
ρότα, έδιωξε μεγάλο
κομμάτι του, που το δίδαξε «επαναστατική
γυμναστική», πίστη σε μαγικές λύσεις, ψευτοεθνικίστικο τσαμπουκά και αντιευρωπαϊσμό.
Έτσι έστρωσαν το δρόμο στον – ακραία λαϊκιστή εθνοσωτήρα – Τσίπρα, να φαντάζει φόβητρο όσων τρέμουν μήπως χάσουν τα κεκτημένα και, το χειρότερο, να εμφανίζεται
ως η μοναδική ελπίδα όσων, είτε έχασαν
και χάνουν τα πάντα, είτε δεν βλέπουν ελπίδα στον ορίζοντα.
Αποτέλεσμα. Κοινωνικό Αλαλούμ. Χάθηκαν ανεπιστρεπτί (υπήρχαν άραγε;) οι ιδεολογίες και ο κόσμος κυριαρχείται πλέον
απόλυτα από άκρατο ατομισμό, στο
υπόβαθρο του φόβου για το αύριο και του
καταναλωτισμού της τελευταίας 30ετίας.
Έτσι επικράτησαν δύο, εξ ίσου καταστροφικές, λογικές, που
έγιναν κυρίαρχη ιδεολογία και υπαγορεύουν
την καθημέραν πράξη:
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω και τι με νοιάζει αν ψοφήσει και η γίδα του γείτονα.