Η δολοφονία του Συνταγματάρχη Ψαρρού

Από αριστερά: Στέφανος Σαράφης,
Γεώργιος Καρτάλης και
Ναπολέων Ζέρβας

• Γράφει ο διοικητής του Τάγματος "Θανάτου" του Ε.Λ.Α.Σ. της Ηπείρου-μετέπειτα ΙΙΙ/36- λοχαγός Κ. Γιαννακουλόπουλος, ο οποίος έπαιξε τον κύριο ρόλο στις επιχειρήσεις κατά του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων της Ε.Κ.Κ.Α., υπό το Συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό, στις επαρχίες Παρνασσίδας και Δωρίδας, κατά τη διάρκεια της Κατοχής (Δημοσιεύθηκε από τον Κομνηνό Πυρομάγλου στο βιβλίο του "Ο Γεώργιος Καρτάλης και η εποχή του, 1934-1957", στη σελίδα 300)

"...Με συγκρατημένη την ανάσα προχωρούμε, έχουν περάσει τα 20 λεπτά από τη στιγμή της εξορμήσεως και βρισκόμαστε το πολύ 100 μέτρα από τα αυτόματα του 5/42, που φτάνουν όμως για να μη μείνει κανείς μας σε περίπτωση, που θα μας πάρουν χαμπάρι... Ένα βήμα ακόμα..., άλλο ένα ... η απόσταση είναι τώρα λιγότερη από 100 μέτρα ..., κάποιος κάπου σκόνταψε...Η στιγμή είναι κρίσιμη, είμαστε μια χούφτα κυριολεκτικά στο στόμα του λύκου, χωρίς δυνατότητα κάποιας βοήθειας από πουθενά, αριστερά μου φοβάμαι τον "αδιάλλακτο" Καπετσώνη κ.λ.π. που διαθέτει άλλα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα... Αφήνω την κατοχή του καταληφθέντος τμήματος του εδάφους στην προσωπική φρουρά του Άρη, που τώρα έφτασε και δίνω εντολή στη διμοιρία Ι. Σαράτση να κινηθεί προς Κούμαρο και, αφού εκκαθαρίσει το ύψωμα, προς χωριό Ευπάλιο. Η ΙΙΙ Διμοιρία πλησιάζει προς τη Σκάλα Καραΐσκου. Με τη ΙΙα Διμοιρία φτάνω στον Προφήτη Ηλία (Κακκιναίους)... Ο ήλιος μόλις τώρα ανατέλλει. Από τον Προφήτη παρατηρώ κάτω προς τη θάλασσα με τα κυάλια το λιμανάκι. Καμμία κίνησις. Διακρίνω μια ομάδα περί τους είκοσι, με στολή χακί, να προχωρούν προς συνάντηση όπως εφαίνετο, των δικών μου (ΙΙΙ Διμοιρία) κρατώντας λευκή σημαία...
Όμως, το απόγευμα της ίδιας ημέρας, έμαθα, συνέβησαν τα εξής: Μεταξύ αυτών ευρίσκετο ο Συνταγματάρχης Ψαρρός καθώς και άλλοι αξιωματικοί. Η ΙΙ Διμοιρία κατερχόμενη σύμφωνα με την εντολή προς το λιμανάκι, συνήντησε την ομάδα αυτή, η οποία και παρεδόθη. Ο Διμοιρίτης, αφού διέθεσε δυο άνδρες για συνοδεία, με τους υπόλοιπους συνέχισε την εκτέλεσι της αποστολής του. Ο Ταγματάρχης Ζούλας, μετά την κατάληψη της τοποθεσίας, κατέβαινε με μερικούς δικούς του προς Μαραθιά, ακολουθών το ίδιο μονοπάτι, που ακολούθησε ανερχόμενος ο Ψαρρός και οι μετ΄αυτού. Έτσι, επήλθε συνάντησίς των. Ο Ζούλας απετάθη προς τον Ψαρρόν σε οργίλο τόνον, ο δε Ψαρρός του υπενθύμισε ότι είναι αιχμάλωτός του...Εν συνεχεία ο Ζούλας διέταξε επί τόπου εκτέλεσιν του Ψαρρού και των άλλων αξιωματικών. Αυτός υπήρξε ο τραγικός επίλογος της θλιβερής αυτής ιστορίας..."

• Για το θέμα της δολοφονίας του Συνταγματάρχη Ψαρρού, γράφει σχετικά ο υπάρχηγός του Ε.Δ.Ε.Σ. Κομνηνός Πυρομάγλου:

"...Πάντως παραμένει το ερώτημα: Ο Ζούλας ενήργησε αυτοβούλως ή βάσει κάποιας εντολής προερχομένης από πρόσωπον ιστάμενον υψηλότερα από τον Παντελή Σίμο (Βλαχόπουλο) στην ιεραρχία του Κ.Κ.Ε.; Διεπιστώσαμε ήδη δυο φορές τούτο: α) Η επίσημη γραμμή όχι μόνον του Ε.Α.Μ. αλλά και του Κ.Κ.Ε. ήταν υπέρ της αναπτύξεως και συνεργασίας με το 5/42. β) Μια διαταγή (τη μια φορά προέρχεται από τον Σιάντο, τη δεύτερη δεν γνωρίζουμε από που, φτάνει μέχρι του Ταγματάρχου Ζούλα) ανατρέπει την επίσημη γραμμή και του Κ.Κ.Ε. και του Ε.Α.Μ. και επιβάλλει την πολιτική μιας άλλης γραμμής "αόρατης και ανεξέλεγκτης"...Πραγματικότης, η οποία σε τελευταία ανάλυσιν, θα απολήξη εις βάρος του ίδιου του Κ.Κ.Ε. Ο Ταγματάρχης Ζούλας δεν υπέστη καμμία κύρωσιν και παρέμεινε στη νευραλγική θέσιν του. Όπως και μερικοί άλλοι. Και τούτο, παρ΄όλο που ανέτρεψαν επανειλημμένως την επίσημη γραμμή και του Ε.Α.Μ. και του Κ.Κ.Ε."